czêœÌ pierwsza, proszê o komentarze, bo nie wiem, czy pisaÌ dalej...


Z podwórza wytacza³ siê ciê¿ki odór zepsutej krwi. Ludzie uzbrojeni w maski, które têpi³y nieco smród uwijali siê przy niej jak mrówki. Gêsta, brunatno czerwona maŸ wyp³ywa³a spod sto³ów rzeŸnickich. Ludzie mieli nakaz produkowaÌ jak najwiêcej krwi, przez ostanie upa³y pojawi³ siê jednak problem z jej magazynowaniem.
-    Trzeba bĂŞdzie przenieœÌ siĂŞ do trzeciej strefy i przej¹Ì jakiÂś bank krwi. Nie da rady tak dÂłuÂżej – pomyÂślaÂł Atomos mijajÂąc motÂłoch.
By³ zdenerwowany. Szed³ szybko, jego wzmacniana peleryna z wyryt¹ kryszta³ow¹ czaszk¹ podwiewa³a z ka¿dym krokiem. Wszed³ do karczmy. Tu z kolei œmierdzia³o przypalonym miêsem. Pod œcian¹ le¿a³o kilka ludzkich, wyssanych do cna truche³. Przy stole siedzieli stali bywalcy. Kacik1, CalaDai i hellgihad. Sadz¹c po ich pozycjach, byli w takim stanie, ¿e w razie oblê¿enia na snajperów by siê nie nadawali. Co najwy¿ej na bunkry. CalaDai spojrza³ mêtnym wzrokiem w kierunku Atomosa. Podniesienie g³owy wyraŸnie sprawia³o mu trudnoœÌ.
-    O, szefo przyszedÂł – stwierdziÂł, po czym padÂł twarzÂą w miskĂŞ rozbryzgujÂąc resztki po stole i Âścianie.
Kacik1 byÂł bardziej trzeÂźwy, lub jak kto woli – mniej zalany. PodniĂłsÂł gÂłowĂŞ zrĂŞczniej niÂż jego kompan. Szybciej teÂż zÂłapaÂł ostroœÌ patrzÂąc na Atomosa nieco pod kÂątem.
-    Wiesz, odkryliÂśmy nowy sposĂłb – powiedziaÂł i czkn¹³. – Najpierw upijasz czÂłowieka do nieprzytomnoÂści i dopiero potem wysysasz go caÂłego. CaÂłkiem nowe doznania. Fajne – zdoÂłaÂł dodaĂŚ i teÂż padÂł na stó³, tuÂż obok CalaDai.
-    Gdzie ostry32? MiaÂł mnie zastÂąpiĂŚ – w gÂłosie Atomosa daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ zÂłoœÌ. Tym bardziej, Âże zabrakÂło reakcji ze strony biesiadnikĂłw. – Gdzie ostry pytam! – Tym razem niemal krzykn¹³.
Hellgihad leniwie podniós³ g³owê. Okaza³o siê, ¿e to on by³ najmniej pijany. Poci¹gn¹³ ze sporego puchara potê¿ny ³yk krwi zmieszanej z tequil¹. Czerwona stru¿ka pociek³a mu po brodzie.
-    Ckm wyciÂągn¹³ go na smoka – powiedziaÂł od niechcenia. Ostentacyjnie opuÂściÂł gÂłowĂŞ oznajmiajÂąc w ten sposĂłb, Âże rozmowa siĂŞ zakoĂączyÂła. On i jego kompani oficjalnie zbierali siÂły przed oblĂŞÂżeniem.
- Ten typ siĂŞ nie zmieni, nie usiedzi w jednym miejscu. Dobrze, Âże ma tylko jednÂą odznakĂŞ, nie polezie zbyt daleko – stwierdziÂł Atomos, jednak po chwili zauwaÂżyÂł, Âże mĂłwi juÂż tylko do siebie. BiesiadnikĂłw nie byÂło juÂż wÂśrĂłd przytomnych…